Een van de gewone groenten is de rode biet, hoewel zijn alledaagsheid flink is afgenomen. In vroeger jaren werden rode bieten veel meer geconsumeerd dan tegenwoordig. Veel nieuwe groenten hebben een plek veroverd in de Nederlandse keuken. De lange kooktijd en misschien de ook uitgesproken smaak zijn er debet aan. Maar ondanks de afgenomen populariteit blijft voor mij de rode biet een heel bijzondere groente.

Inleiding

Onze natuurlijke wereld; een complexe kosmos

Inleiding

Planten staan ingebed in hun omgeving

Het eikenschorspreparaat is verreweg het meest gecompliceerde preparaat van de zes compostpreparaten. Het wijkt ook af van de anderen in minstens twee opzichten: het is de enige preparaat dat als uitgangsmateriaal niet een bloem heeft, maar de schors van een boom. En het preparaat rijpt niet in de humushoudende bouwvoor, maar blijft bovengronds in plantenslib (plantenmassa die in ontbinding verkeert).

Kwaliteit van het proces

Wat valt op bij de planten? Zij groeien! Niet zomaar, indifferent in alle richtingen, dan zou het immers een woekeren zijn. Er is sprake van een beweeglijk maar toch geordend ontwikkelingsproces dat zich in de tijd en ruimte ontvouwt, met duidelijk van elkaar te onderscheiden fasen; kiemen, groeien, bloeien en zaadzetten. Het vertoont bovendien alle kenmerken van een teleologisch, doelgericht, gebeuren, waarbij de vraag op kan komen; ‘wat is dat doel dan’? Verderop kom ik er op terug.

We leven in een tijd waarin de mens een nadrukkelijk stempel drukt op de wereld. Het heet niet voor niets het antropoceen. Was de mens gedurende vele duizenden jaren vooral omringd door natuurlijke entiteiten (bijvoorbeeld planten en dieren), dat is nu totaal veranderd. De meeste mensen leven in een kunstmatige wereld, een wereld die bestaat uit zaken die door zijn medemensen zijn gemaakt. Zeker in het welvarende deel van de wereld is de afstand tot de natuur groot geworden. Eén belangrijk aspect in deze situatie is de veranderlijkheid of ook de lokaliteit van dat gegeven. En ook het aspect van beheersbaarheid is opvallend. Het is niet zomaar dat het willen aanpassen en ‘verbeteren’ van levende organismen en vogue is. Dat de mensheid in de laatste twintig jaar nog een nieuwe reis is begonnen, nog verder weg van de natuur, komt daar nog eens bij. Met alle vervreemdingsverschijnselen die daar bij horen. De digitalisering is nóg onnatuurlijker dan de fysieke kunstmatige wereld van de door de mens gemaakte voorwerpen.

Een opmerking vooraf: als alle natuurlijke wezens deel uitmaken van één geheel, daarbij in het midden latend of ze zijn geschapen door God of door een evolutionair proces geleidelijk zijn ontstaan, en ik in mijn ziel het vermogen kan ontdekken om een ​​doel te stellen, dan zou dit vermogen ook aanwezig moeten zijn in de natuurrijken om mij heen, hoewel misschien in een getransformeerde vorm. Anders zou er een kloof moeten bestaan ​​tussen mij als mens en al het andere. Maar in het darwinisme heerst het dogma van het toeval en dat alles van ‘onderaf’ komt, zonder doel. In deze blog zal ik vertrekken vanuit de andere richting: van 'boven', van God, mét een doel.

‘De Zaaier’ van Vincent van Gogh: afbeelding van ‘De Gelijkenis van de Zaaier’ uit de Bijbel.

“Ik zie als beeld van een goede landbouw, een landbouw waar bodem, gewas, vruchtopvolging en landschap een beeld van de mens zelf zijn doordat bij de mens de drie kwaliteiten aanwezig zijn die ook bij bodem, plant, bouwplan en landschap te herkennen zijn.In een evenwicht tussen doen en denken ontstaan bij de mens het ritme, het gevoel, het kwalitatieve en het duurzame, waardoor de mens zich in de omgeving kan thuisvoelen en omgeving en mens door de wisselwerking en de overeenkomst beide gezond worden. Wanneer de mens in de landbouw de natuur goed beïnvloedt, wordt de natuur mensgericht, wordt cultuur, wordt landbouwcultuur”.